เกษียณอย่างมีคุณภาพ
วันเวลา จะพาวัย เข้าใกล้ฝั่ง
สุขภาพ แล กำลัง จะถดถอย
ใจเคยร้อน ก็ถอยร่น เป็นผลพลอย
เริ่มเย็นลง และรอคอย รู้ปล่อยปลง
สุขสุดท้าย ใช่อยู่ที่ มีทรัพย์สิน
แค่พออยู่ พอกิน ตามประสงค์
มีหน้าที่ การงาน ที่มั่นคง
มีรายได้ พอดำรง ไม่วุ่นวาย
มีบ้านช่อง ครองสุข ไร้ทุกข์ถม
มีครอบครัว ที่เกลียวกลม สมดังหมาย
มีร่มไม้ ไพรพฤกษ์ ไว้ผ่อนคลาย
สุขภาพ ร่างกาย ไร้โรคา
ถือธรรมะ ละนิมิต ให้จิตนิ่ง
และเข้าใจ ในทุกสิ่ง รู้คุณค่า
อนิจจ°...ทุกข°....อนัตตา...
เมื่อมีมา..ก็มีไป...อย่าได้กลัว
ทรัพย์สมบัติ มากมาย ใช่ไปด้วย
รถและบ้าน จะสุดสวย ทองท่วมหัว
ถึงยามจาก ก็จากไกล ไปแต่ตัว
เหลือสองสิ่ง ดีกับชั่ว ติดตัวไป....
ชอบกลอนบทนี้มาก ๆ ถูกใจจริง ๆ
ผู้ประพันธ์เหมือนรู้ใจ ดั่งใจตรงกัน อ่านเมื่อใดสุขใจเมื่อนั้น...
"เกษียณ คือสิ้นสุด คือวันหยุด อันยืดยาว พักร้อนและพักหนาว ได้พักใจ ได้พักกาย
เกษียณ คือเสรี ต่อแต่นี้ ไม่มีนาย ไม่ขาดและไม่สาย ไม่ต้องใช้ ทุกใบลา
เกษียณ คือบำเหน็จ ความสำเร็จแห่งชีวา บำเหน็จเป็นเงินตรา และบำเหน็จแห่งความดี
เกษียณ คือบำนาญ ข้าราชการเท่านั้นมี หลวงเลี้ยงตลอดปี และตามเลี้ยงตลอดไป
เกษียณ คือความเศร้า คนขี้เหงา ก็หวั่นไหว อยู่บ้านรำคาญใจ นั่งกินข้าวอยู่คนเดียว
เกษียณ คือความสุข ไม่มีทุกข์ ได้ท่องเที่ยว พฤกษ์พุ่มชอุ่มเขียว ได้ชื่นชมภิรมย์พลาง
เกษียณ คือแก้วใส เมื่อหัวใจ ได้ปล่อยวาง พระธรรมจะนำทาง ให้เห็นค่าความเป็นคน
ลาภยศและสรรเสริญคือส่วนเกินให้หลงกล ยึดติดว่าตัวตน จึงถูกมัด ในอัตตา
หกสิบปีผ่านไป
จึงเข้าใจในมายา ชั่วดีในชีวา ล้วนผ่านมาและผ่านไป
เกษียณ คือเกษม
จึงอิ่มเอม ในหัวใจบริสุทธิ์ดุจเยาว์วัย
เหมือนเกิดใหม่ วันนี้เอย"
...รศ.นภาลัย สุวรรณธาดา
ผู้ประพันธ์...
หลังเกษียณถือว่าท่อรายได้ประจำถูกปิดก๊อกแล้ว ให้สำรวจดูว่าทรัพย์ที่สะสมไว้จากการทำงานหรือจากมรดกมีเหลือให้ใช้จ่าย
ได้อีกเท่าไหร่
ต้องปรับวิถีชีวิตตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง คือมีเท่าไหร่ก็ให้ใช้แบบสมฐานะ ไม่ให้เกินตัวเพราะตายแล้วยังใช้ไม่หมด
ยังดีกว่าใช้หมดแล้วแต่ยังไม่ตาย
หลังเกษียณจะมีสิ่งที่เคยคิดอยากทำเยอะแยะไปหมดอย่าละโมบให้เลือกทำทีละอย่าง เอาอันง่าย ๆ ก่อน แล้วจะสำเร็จไปทีละอย่าง
เชื่อเหอะว่า สิ่งที่เคยอยากทำ จะได้ทำไม่ถึงหนึ่งในสิบหรอก
เมื่อมีวัยมากขึ้นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดคือสุขภาพ เพราะไม่สามารถหาซื้อได้ด้วยเงินการออกกำลังกายเป็นประจำ
เป็นส่วนสำคัญในการรักษาสุขภาพให้แข็งแรง
เมื่อเกษียณแล้ว ก็หมดข้ออ้างว่าไม่มีเวลาออกกำลังกาย หากจะอ้างว่าเล่นกีฬาไม่เป็นก็ฟังไม่ขึ้น
เพราะคนเราทุกคนเดินและวิ่งเป็นมาตั้งแต่เด็ก
หลังเกษียณไปที่ชอบที่ชอบกันเถิดคนเราแต่ละคนมีที่ชอบไม่เหมือนกัน ต่างกันตามจริตและจิตเบื้องลึก
เมื่อเกษียณแล้ว ไม่มีหัวโขนแล้ว ไม่มีกรอบจำกัดทางสังคมแล้ว ชอบทางไหนก็ให้ไปทางนั้นกันเอง
โดยไม่ต้องรอเพื่อน ไม่ต้องรอโอกาสและเหตุผล
